معرفی شهر دهلی

نقشه شهر دهلی

تاریخچه شهر دهلی

این شهر با داشتن آثار دوران تمدن موهنجودارو یا دره رود سند که در آن یافت شده‌ است دارای پنج هزار سال قدمت است و همچنین دهلی اولین پایتخت حکومت مسلمانان از قرن 12 تا 19 میلادی بوده و طی قرون متمادی، جنگ ها و ویرانی های فراوانی را به خود دیده‌ است که از مهمترین آنها می توان به حمله تیمور و نادر شاه به این شهر اشاره کرد، تخت طاووس و الماس معروف دریای نور از غنیمت های با ارزشی است که از این شهر به ایران منتقل شده‌ است.

دهلی نو

دهلی نو در اصل منطقه‌ ای شهری درون کلان‌شهر دهلی است و همچنین مرکز حکومت ناحیه پایتختی ملی دهلی می باشد و البته به عنوان پایتخت کشور هند نیز برگزیده شده است و این شهر در دسامبر 1911 بنیان گذاری شد و نقشه شهرسازی آن توسط دو معمار پیشرو بریتانیا طراحی شد، این پایتخت جدید در سال 1927 دهلی نو نامید شد و سپس در فوریه سال 1931 توسط لرد اروین، فرماندار کل بریتانیا در هند باز گشایی شد، دهلی نو در دسامبر 2011  صد سالگی خود را جشن گرفت.

دهلی قدیم

تا قرن ۱۳ تاخت و تازهای زیادی از طرف کشور های آسیای مرکزی به هند و دهلی صورت گرفت اما سپس دهلی قدیم یا شاه‌ جهان ‌آباد شهر محصور دهلی است که توسط شاه‌ جهان گورکانی در 1017 هجری شمسی بنیان نهاده شد و این شهر تا پایان کار گورکانیان هند پایتخت این سلسله بود، در آغاز این شهر از کاخ‌ های نجبا و اعضای دیوان سلطنتی و مساجد و باغ‌ های زیبا پوشانده شده بود و امروزه برخلاف اینکه بسیار شلوغ و پر هرج و مرج شده است ولی هنوز قلب نمادین دهلی مسلمان محسوب می‌ شود 

موقعیت و جمعیت شهر دهلی

دهلی طبق سرشماری سال ۲۰۰۱ با جمعیتی حدود ۱۳ میلیون نفر جمعیت مرکزی  و بیش از ۲۲ میلیون نفر در کلان شهر دهلی یکی از بزرگترین شهرهای هند است و با قدمتی افزون بر پنج هزار سال دارد، شهر دهلی در ناحیه مرکزی نیمه شمالی هند و در ساحل غربی رود یامونا یا جمنا قرار دارد و ۲۳۹ متر ارتفاع از سطح دریا دارد، همچنین وسعت ناحیه پایتختی ملی دهلی برابر ۱۴۸۳ کیلومتر مربع است که ۷۰۰ کیلومتر آن ناحیه شهری و ۷۴۳ کیلومتر مربع آن ناحیه روستایی است که این شهر از طرف شرق با ایالت اوتارپرادش، از طرف شمال، غرب و جنوب با ایالت هاریانا  همسایه می باشد و تماماً بر روی جلگه رود گنگ واقع شده است .

سیستم حمل و نقل عمومی در دهلی

سیستم حمل و نقل از اتوبوس‌ها، ریکشاو (سه چرخه‌های موتوری)، مترو، تاکسی و قطارهای حومه شهری تشکیل شده است و متروی این شهر یکی از مدرن‌ ترین سیستم‌های حمل و نقل زیرزمینی دنیا به شمار می‌رود و اینکه مترو در شهر دهلی در شهر نه در ۳ خط فعال بوده است و ۶۵ کیلومتر طول داشت و به ۵۹ ایستگاه سرویس می‌ داد و در حال حاضر چندین خط جدید در حال ساخت است و به زودی ایستگاه‌های بیشتری افتتاح خواهند شد. یکی از پرطرفدار ترین وسایل حمل و نقل عمومی در دهلی سه ‌چرخه‌های موتوری هستند که معمولا به رنگ سبز در شهر دیده ‌می‌شوند. این وسیله حمل و نقل عمومی که از سی‌ان‌جی استفاده می‌کند بسیار ارزان‌تر از تاکسی‌ها زرد و مشکی دولتی و خصوصی است و در کنار همه این‌ها سیستم اتوبسرانی شهری دهلی قرار دارد که ۶۰ درصد سفرهای درون‌ شهری دهلی توسط آن‌ها انجام می‌شود. اتوبوسرانی دهلی برای ارائه تسهیلات بیشتر به شهروندان، با شرکت متروی این شهر قرار داد بسته است و ایستگاه‌های متروی دهلی را به خوبی پوشش می‌دهد.

فرودگاه های شهر دهلی

دهلی همچنین سه فرودگاه دارد که در ادامه با آنها آشنا خواهی شد. فرودگاه اصلی این شهر ایندیرا گاندی است که در سال 2007 رکورد جابجایی 20.44 ملیون مسافر در آن ثبت شد و نیز پالام و صفدرجونگ دو فرودگاه دیگر این شهر هستند که بیشتر برای مقاصد بازرگانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

مکان های دیدنی در شهر دهلی

 جاذبه ‌های گردشگری شهر دهلی‌ نو آیینه‌ ای از تاریخ و میراث فرهنگی غنی هند به شمار می‌رود و به همین خاطر دارای جاذبه‌های گردشگری فراوانی است. این شهر دارای قلعه‌ها، موزه‌ها، معابد و دیگر جاذبه‌های گردشگری است و جاذبه‌های این شهر عمدتاً به در دو بخش جدید و قدیم شهر هستند و به نوع جاذبه‌های مدرن و باستانی تقسیم می‌شوند. در بخش قدیمی شهر تعداد زیادی قلعه‌های قدیمی، ساختمان‌های تاریخی و معابد زیبا وجود دارند و نیز در بخش جدید شهر هم ساختمان‌های مدرنی همچون ساختمان دولت، ساختمان سفارت‌خانه‌ها و دیگر ساختمان‌های اداری مدرن بخشی از جاذبه‌های این شهر به حساب می‌آیند. از میان تمامی این جاذبه‌های می‌توان به ساختمان پارلمان، معبد آکشاردام، معبد آپو قار و دروازه هند اشاره کرد.

فرهنگ و آداب و رسوم مردم دهلی

دهلی پایتخت هند از سرزمین‌های واقع در مشرق زمین است و به همین سبب مهد آداب و رسوم و سنت‌های كهن است و یكی از كشورهایی كه فرهنگ و سنت‌های قدیمی‌ خود را حفظ کرده است و از جمله آداب و رسوم مردم در فرهنگ هندی نحوه سلام و علیک آن ها می باشد که در هنگام خوش آمد گویی و خداحافظی كف دو دست را به هم می‌ چسبانند و در زیر صورت به سمت بالا نگه می‌ دارند و كمی‌ خم می‌شوند به نشانه تعظیم و سپس از کلمه ناماسکار " Namaskar " استفاده می کنند؛ مردم دهلی معتقدند كه با انجام این رسم و چسباندن دو دست خود به یكدیگر نشانه همفكری و همرنگی با شخص مقابل را نشان می دهند و از طرفی دست راست را نشانگر روح و طبیعت معنوی انسانی و دست چپ را نشانگر جهان مادی و جسم انسانی می‌ دانند که با این حركت می‌خواهند یكی بودن جسم و جان خود را به شخص مقابل انتقال بدهند.

از دیگر رسوم رایج مردم نشان قرمز مذهبی ای است که بر روی پیشانی خود می گذارند و معتقدند که برای آن ها سعادت و برکت و خوشبختی به ارمغان می آورد و از خمیر قرمز رنگی كه تركیبی از زردچوبه ، زاج سفید ، ید و كافور است تهیه می ‌شود و معروف به تیلاک "Tilak" است و از جالب ترین رسوم مردم نشان ازدواج آن ها می باشد ، گردنبندی است بر گردن زنان متاهل که معادل حلقه ازدواج در غرب و سایر كشورها است ، گردنبند از دو رشته كوتاه با مهره‌های سیاه و آویزی از طلا است که در روز عروسی توسط داماد بر گردن عروس آویخته می‌ شود و اعتقاد دارند که دانه‌های سیاه آن عروس خانم را در مقابل شیطان حفظ می کند و البته در گذشته سنجاق روی بینی كه یك نگین براق است نیز نشان زنان متاهل بوده و به معنی مظهر اخلاص است ولی امروزه با گذشت زمان این زینت را دخترها نیز استفاده می کنند.

آداب و رسوم غذا خوردن در هند

هندى‌ ها آداب خاصى در مصرف غذا دارند و غذا خوردن اصراف نمى‌ كنند، به این دلیل که معتقدند با افراط در غذا دچار تنبلى شده و این امر مانع رشد فكرى و جسمانى‌ آن ها مى‌ شود و همچنین سعى مى‌كنند غذایی که مصرف می کنند به چرخه طبیعت بسیار نزدیك باشد یعنی غذاهایى چون ماهى و گوشت را كه برای بدست آوردن آن باید موجود زنده‌ای را كشت که باعث برهم زدن چرخه طبیعت می‌شود و معتقدند این امر ، مانع آرامش روح انسان و نیایش با خدا می شود و از دیگر آداب جالبی که هنگام غذا خوردن دارند، با دست غذا خوردن است که هیچ طبقه‌ ی خاصی هم ندارد و همه مردم را شامل میشود، هندى‌ها معتقدند براى غذا خوردن نباید واسطه‌اى وجود داشته باشد تا انرژى بین غذا و انسان منتقل شود غ لازم به ذکر است که شبیه به همه کشور ها عادات غذایی در هر منطقه هند نیز متفاوت است برای مثال در جنوب مانند حیدر آباد غذاهاى تند مصرف مى‌كنند، در غرب مانند كلكته غذاى شیرین و در شمال مثل دهلى غذاى تند و روغنی مصرف می کنند، اما در كل برخى غذاهاى مشترک را در همه مناطق هند مى‌ توان دید.

آب و هوا دهلی

به‌طور کلی دهلی دارای سه فصل آب و هوایی می باشد که شامل: فصل باران‌ های موسمی یا مانسون است از اول ماه جون به مدت ۴ تا ۵ ماه، فصل سرما که از اول ماه نوامبر به مدت ۴ ماه، فصل گرما که از اواسط ماه مارچ به مدت ۳ ماه است؛ آب و هوای دهلی در بهار گرم و مرطوب است و باید از کولر گازی استفاده کرد و در طول زمستان نیز حداقل برای ۳ ماه نیاز به استفاده از بخاری احساس می‌شود، دهلی در مقایسه با سایر مناطق هندوستان به‌ داشتن هوای نه چندان مطلوب مشهور است، زیرا از طرفی گرما و خشکی بیابان‌های راجستان را دارد و از طرفی سرمای هیمالیا را شامل می شود و آوریل تا اکتبر هوا گرم و سوزان است که معمولاً بالای ۴۰ درجه سانتی گراد می باشد و در فصل باران‌ های موسمی به‌ خصوص در ماه‌ های ژوئیه و اوت باران‌ ها سیل ‌آسا هستند و در زمستان مخصوصاً در دسامبر و ژانویه  دما تا نزدیک به  صفر درجه می رسد.